In het wild verlaten jongvolwassen mannelijke makaken de groep waarin ze geboren zijn om zich aan te sluiten bij een groep niet-verwante vrouwen. Dit is een biologisch proces om inteelt te voorkomen. Hoe kan dit het beste nagebootst worden bij makaken in gevangenschap? Het was de centrale vraag in het proefschrift van Dr. Astrid. Vandaag verdedigde ze haar proefschrift in het Academiegebouw van de Universiteit Utrecht.
De manier van huisvesten bij BPRC is uniek voor onderzoeksinstituten. Net als bij wilde makaken, blijven vrouwtjes namelijk gedurende hun hele leven in hun geboortegroep, mannen blijven daar tot hun pubertijd. Volwassen mannen wisselen iedere vier tot vijf jaar van groep, om inteelt met zijn dochters te vermijden.
Proefschrift
Met een gedetailleerd literatuuroverzicht schetst Dr. Astrid dat fundamentele kennis over de migratie van mannelijke makaken belangrijk is voor apen in gevangenschap. Aan de hand van langdurige observatie en haar gedragswetenschappelijke inzichten onderzocht Dr. Astrid onder andere de rol van de dames bij de introductie van een nieuwe man in de groep, en wat de meest optimale groepssamenstelling is voor succesvolle introducties.
Het proefschrift van Dr. Astrid beantwoordt vele vragen over een zo natuurlijk mogelijke huisvesting zonder dat de fokkolonie haar genetische diversiteit verliest.
Na afloop ontving Dr. Astrid haar welverdiende bul uit handen van haar promotor professor Sterck.